Wyróżniamy kategorie Dalekich Obserwacji ze względu na położenie sprzętu rejestrującego:

• Dalekie Obserwacje Naziemne: Obserwator lub sprzęt znajduje się na powierzchni Ziemi lub obiekcie z nią związanym. Zapewniają stabilny punkt obserwacyjny, co umożliwia precyzyjne rejestrowanie szczegółów obiektów.

• Dalekie Obserwacje Lotnicze: Obserwator lub sprzęt rejestrujący znajduje się w powietrzu nad powierzchnią Ziemi. Wzrost wysokości zwiększa potencjalny zasięg obserwacji, utrudnieniem jest natomiast utrata stabilności obserwatora lub sprzętu rejestrującego.

Różnice między obserwacjami naziemnymi a lotniczymi obejmują wysokość, stabilność, dostępność, mobilność i perspektywę, co sprawia, że każda metoda jest unikalna i dostosowana do różnych celów.

Kryterium odległości dla obserwowanych obiektów:

• Wysokie góry (np. Tatry): Minimum 150 km.
• Niskie góry i obszary wyżynne (np. Góry Świętokrzyskie): Minimum 70 km.
• Obiekty antropogeniczne/industrialne: Minimum 50 km.

Sposoby rejestracji obserwacji długodystansowych obejmują aparaty kompaktowe, lustrzanki, smartfony, kamery, drony i kamery internetowe z opcją zoomu.

Obserwacje dzielimy na trzy kategorie: widoczne, szczegółowe i przejrzyste, w zależności od poziomu detali widocznych na obiektach.

Obserwacje długodystansowe mają zastosowania naukowe, takie jak badanie optyki atmosfery w tym refrakcji atmosferycznej, monitorowanie okresowych zmian w przezroczystości atmosfery.

Więcej informacji na temat Dalekich Obserwacji można znaleźć tutaj.