Celem jest uchwycenie obiektu z jak najdalszej odległości.
Wyróżniamy kategorie Dalekich Obserwacji ze względu na położenie sprzętu rejestrującego:
Dalekie Obserwacje Naziemne: Obserwator lub sprzęt znajduje się na powierzchni Ziemi lub obiekcie z nią związanym. Zapewniają stabilny punkt obserwacyjny, co umożliwia precyzyjne rejestrowanie szczegółów obiektów.
Dalekie Obserwacje Lotnicze: Obserwator lub sprzęt rejestrujący znajduje się w powietrzu nad powierzchnią Ziemi. Wzrost wysokości zwiększa potencjalny zasięg obserwacji, utrudnieniem jest natomiast utrata stabilności obserwatora lub sprzętu rejestrującego.
Różnice między obserwacjami naziemnymi a lotniczymi obejmują wysokość, stabilność, dostępność, mobilność i perspektywę, co sprawia, że każda metoda jest unikalna i dostosowana do różnych celów.
Kryterium odległości dla obserwowanych obiektów:
- Wysokie góry (np. Tatry): Minimum 150 km.
- Niskie góry i obszary wyżynne (np. Góry Świętokrzyskie): Minimum 70 km.
- Obiekty antropogeniczne/industrialne: Minimum 50 km.
Sposoby rejestracji obserwacji długodystansowych obejmują aparaty kompaktowe, lustrzanki, smartfony, kamery, drony i kamery internetowe z opcją zoomu.
Obserwacje dzielimy na trzy kategorie: widoczne, szczegółowe i przejrzyste, w zależności od poziomu detali widocznych na obiektach.
Obserwacje długodystansowe mają zastosowania naukowe, takie jak badanie optyki atmosfery w tym refrakcji atmosferycznej, monitorowanie okresowych zmian w przezroczystości atmosfery.
Więcej informacji na temat Dalekich Obserwacji można znaleźć tutaj.